Yaz’ı kovmuş sonbahar, sarılık yerlerde
Benim gönlüm, alev alev yanar çöllerde
Bir vedadır ki; toprakta, havada, suda
Kış, Kar’ı ve Ayazıyla bekler pusuda
Bahar, yazı’larda hatırlanır, görülür
Beton ve çelik kuşakta, mevsim bilinmez
Doğallığın şehirde, defteri dürülür
Parke taşın arasında umut yeşermez
Hem masum, hem hafif, bu bir çocuk ayağı
Yapraklar ufalanmıyor, zemin sertse de
Solgunluğun her bir rengi sarmış bu bağı
Güneş ışıkları inadına dirense de
Kayıt Tarihi : 7.11.2014 18:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!