Yine hazan mevsimi, yine hüzün…
Son enerjisiyle tutunmaya çalışırken dalına,
umutsuz aşklar gibi yorgun ve çeresiz, düşer yere.
Umudun yitmesi, yaşamın bitmesi…
Renkleri süs olacak,
damla damla akacak,
tuvallere, mısralara,
notaların çengellerine
ve deklanşör kliklerine, her tonda.
Ve her son, yeni bir başlangıç olacak,
yeşerecek,
yine kendi dalında, ilkbaharda.
Kayıt Tarihi : 11.10.2011 19:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)