Sonbahar deyince hatırlarım;
Yalnız kalan aşkı,
Kurumuş zambakları.
Duyar gibi olurum bazı,
Rüzgârda okunan ayrılık şarkısını.
Ya ben dağ başında çobanım;
Ya tarlada hasatçı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
