Sonbahar Şiiri - Betül Çetin 2

Dallardan dökülen sarı yapraklar…
Hiç gitmeden geri geldi yine sonbahar.
Ağlayan bir çocuk sesi merdiven taşında,
Dallardan dökülen sarı yapraklar…

Karanlık üstüne karanlık gökte,
Yıldızlar düşüyor üstüme bir bir!
Gülümseyen yüzümü aynada bıraktım,
Dallardan düşerken sarı yapraklar…

Hani bir zamandı; eski, göçebe.
Bugün hatırladım, o kadim zamanı.
Son çocuk halimdi, ölmeden önce.
Henüz düşmemişti dallardan bahar…

Şimdi sanki asırlar geçmiş gibi.
Issız bir sonbahar kalmış yadımda
Perdelerini çekiyorum mevsimlerin,
Penceremden içeri dolsun yapraklar.

Hiç üzülmeden essin rüzgarım
Ellerimle uzandığım gök benim…
Yapraklar örtmüşken kaldırımları,
Duaya dönen bir dille ölelim…

Dallardan dökülsün yine yapraklar.
Merdivende ağlayan çocuk gülsün.
Sonra kar yağsın ve açsın güneş…
Dört mevsim sonbahar, bahara dönsün…