birgün, gözlerimi kapatıp hiç açmayacağım
uçsuz bucaksın karanlığın kollarına bırakacağım kendimi,
alabildiğine hür...
şu gökyüzünden hergün gülümseyen,
sıcaklığıyla saran, ışığıyla aydınlatan güneş
üzerime doğmayacak...
katılaşmış vücuduma, taşlaşmış yüreğime
kızgın alevler değse,
haberim olmayacak, ama hiç! ...
mevsimler değişmeyecek o vakit
bir sonbahar hüznü saracak etrafı
kurumuş yapraklar, çıplak ağaçlar
ve insanı ürperten bir sessizlik...
Kayıt Tarihi : 21.6.2007 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!