Titrer ağaçta yapraklar,
Ama üzgün, ama hiçran.
Tekrar hatırında ilkbahar;
Sarı sarı, para pare
bir hışırtı bir uğultu.
İnsan duygulanıyor,
Ağaçla bir sonbahar
Sanki insan ölmüş gibi,
Düşünen ağaçlar..
Sevenler de böyledir ya!
İlkbahar ne tatlı, ne güzel,
Bülbül, gül derken hazan;
Hiçbir şey anlamazsın
Bu hayattan.
Düşünmezsin bazen,
Bahar çekince elini;
Sen ağaç yalnız kalan.
Ne bilsin zavallı gençlikte,
Baharın ayrılacağını..
Noter n. 3616
Ahmet Berat ÜnalKayıt Tarihi : 27.11.2007 22:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sararır yapraklar bir bir kederinden. Tanrı bir ömür biçti yapraklara; Yapraklar, baharı hayâl ederek, düştüler yerlerinden. Umutlara kar yağdı; üşüdüler, üşüdüler...

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!