Sonbahar Şiiri - Kamile Kaynak

Bir bir döküküyor dalından sararmış yapraklar.

Tıpkı solup giden gençliğim gibi.

Aslında bahaneydi sonbahar yaprak sıkılmıştı, vaktiydi ayrılığın.

Zaten hüzün degil midir? Sonbahar

Gidenler, beklendiği halde gelmeyenler.
Gözyaşını gizli gizli silenler.
Severek ayrılanlar.
İhabeti kabul etmeyip yalanlara sığınanlar.
Sonbahar geride bırakılanların mevsimidir.
Sonbahar kalbi kırılanların, sevmeyi en çok hakettiği halde yalnızlığa terkedilenlerin mevsimidir.

Sonbahar hüzünlü şarkı ve rüzgar eşliğinde kahveni yudumlamaktır.
Bu sözlerimi yalnızlar çok iyi anlar.
Şimdi mevsimlerden sensizlik ömrüm.

Sonbaharın rüzgarı çarpıyor tenime canımı yakarcasına.
İçimdeki acı bir iken bin oluyor.
Gözyaşlarıma yağmur damlaları eşlik ediyor.
Gökyüzüde biliyor sana olan sevdamı.
Yer de şahit gök de.
Ben seni unutmak için sevmedim.
Gamzeli yarim seni senden vazgeçmek için sevmedim.