Sonbahar Şiiri - Ceylin Eda Kan

Eylülün esintili bir akşamı,
Her adımımda daha sert çarpıyordu yüzüme rüzgar.
Yalnızlığın ezgisi gibiydi rüzgarın sesi
Yalnızlığı anlatıyordu bana.

Yaprakların hışırtıları istenmemezliği anlatıyordu.
Kuşların acı sesleri istenmemezliği anlatıyordu.
Yağmurun yere düştüğünde çıkardığı ses istenmemezliği anlatıyordu.
Güneşin yavaş yavaş kayboluşu istenmemezliği anlatıyordu.

Sonbahar kendinden çok fazla şeyi uzaklaştırıyordu.
Niçin istemiyordu? Üzülmüş müydü?
Ya da kırgın mıydı?
Ama istemediği çok belliydi...

Bütün bunlar ona kötülük mü yapmıştı?
Hepsi birden mi?
Yoksa sonbahar tek mi kalmak istiyordu?
Garip bir mevsimdi sonbahar.
Kime göre neye göre...