Son Yolculuk Şiiri - Gökhan Sillelioğlu

Bu ağaçtır benim, dallarında meyveler uçuşur.
Bir yeşillik düşlerim,
Temmuzu doğurmadan Haziran, bir şiir daha.
Şimdi nereye gidersin?
İzmit’in esintili yollarında vakit akşamüstüyken
Çarpışır ruhumuz.
Vapurda ayaklarımızı uzatmış,
Kısılmış gülüşmelerimiz ve batmamış henüz aydınlık.
Son dakikalarımız birbirimizedir,
Marmara’nın sularına batmadan önce.
Ölümdür bu güzelim,
Canlı canlı bir ölüm.
Ne cesedimiz var ne bir tanık,
Biz bizeyiz güzelim,
Ölümdür bu..