Son Yolcu Şiiri - Suat Kayis

Belkide....
Son defa bakıyorum bu şehire,
Bu limana,
Belkide son defa izliyoruz.
Bu limandan ayrılan geminin seyirini,

Öyle içimde kalmasın diye,
Yazmaya başladım sana,
Daha doğrusu bende yansıyan,
Karşılığında,
İçimde soyleyemedigim.
O kadar cümlemde,
Kasıtlı anlamlar var ki,
Keşke hissedebilseydin,
Görmeden,
Duymadan...

Vazgeçtim artık biliyorum,
Hikâyeler hep yarım kalmalı,
Sonu hiç mutluluğa varmamalı,
Sorgulamaktan da umudumu kestim. Gelmenden,
Beklemekten,
Aklına ne gelirse işte,
Yok bende artık cevabı.

Bir uçurum kenarında,
Üzerimi ıslatan,
Dalgalara bile aldırış etmeden,
Gözlerim kapalı,
Huzurun sesini duymak istiyorum.
Herşeyin başladığı yerde,
Herşeyi sıfırlamak için geldim .
Fırtına kopsa,
Kıyamet gelse çatsa,
Belki bu kadar acıtmazdı,
İncitmezdi beni.
Sana....
Sayfa sayfa,
Anlatacakta değilim kendimi.
Acimanı,
Beni anlamanıda beklemiyorum.

Düşünsene....
Bugün hayattaki son günün,
Sevdiklerin var aklında ,
Ve kalbinde,
Hepsine tek tek sarılmak istiyorsun.
Ama.......
Hiç birinin haberi yok,
Sarılacak kimsen kalmamış etrafında,
Ne kadar kötü demi,
Yada......
Daha kötüsü ne olabilirki,

Artık gözünün alabildiğince ,
Denizi görüyorsun.
Bir yeri mavi,
Bir yeri yeşil,
Bir yerden sonrası yok.
Dipsiz,
Sonsuz bir kuyu,
Anlayan yok,
Gören yok,
Ama Deniz hep aynı.

İçim üşüdü gel.
Yokluğuna tükendiğim,
Beklemekten yorulduğum,
Eksikliğini tamamlayamadığım,
Uğruna bir hayat adamışlığım ,

Son perde,
Belkide son sahnemdeyim.
İzle .....
Benim hayallerim bitmiş.
Hayatım tadilata girmiş çokmu?
Öyle basit kaldı anlatınca dimi,
Buğulu camlara çizilen hikayelerin,
Bir kumsala yazılan isimlerin,
Uğrunda vazgeçilmiş yaşantının,
Bir çocukluğun,
Gençliğin heba olmuş.
İçin ölmüş,
Bedenin yaşıyor.
Çokmu......

Daha ne olsun be,
Neresine üzülmem lazım,
Aklım yetmiyor artık ,
İçimdeki sesleri ,
Çıkan isyanları,
Beynimin verdiği istemsiz sitemi ,
Sadece senlik değilmiş konu ,
Hatırlattı bana şimdi ,
İçim de bir huzur var .
Sanki bahar gelmiş,
Mevsimler giyinip süslenmiş .

Bak.......
Uzaklaştı kalkan son gemi,
Nerdeyse gözden kaybolacak,
Giden....
Gittiği yere mutluluk katacak.
Kalana ne olacak,
Artık bana ne olur.

Kalbinin bir yerinde,
Zamansız bir acı hissedersen ,
Geç kaldığın için değil ,
Gelmek zorunda kalmaman için,
Bu son çağrım .
Yarın yok .
Yarınlar Allah'a emanet,
Kimseye değildir bu saatten sonra...

Bu geminin son yolcusu,
Demir alma vakti geldi limandan,
Kimse gelmeyecek,
Masmavi denizler senin,
Hayallerin peşinde yaşamak için
Yelkeni aç,
Kimseye ihtiyacın yok .
Sen.....
Kocaman savaşları,
Tek başına kazanansin.

Unutma......
Sen varsan,
Umut hep var.
Hoşçakal...
Hoşçakalın......