Son Uyku Şiiri - Bünyamin Özdemir 2

Düşer alnıma uyku yağmurları
halkalı kapıların sırf rengi değil kırmızı
bakın ki çocukluk vasıtalarım geliyor:

uzun karanlıkta kaybettiğim bilyalar
doladığım evren işaret parmağıma
dönüyor ve denizde dönüyor bir teker
ve parlıyorlar dolap altındaki yıldızlar
ben bürünsem diye karanlığıma
orada evet! ayım parlıyor.

~~~~
Anne
nenni nenni de
sev şımart sessizce
sık etimden beni
ve öp son kez - bir daha
dünyalık bir parça kopar
istiyordun uyumamı ya
hıı hıı... biraz daha salla
sonra boşuna ağlama
görme göz bebeğini
göz kapaklarımı açma
bu uykuda öleceğim...
gülen bir melek resmi çek
yordu gözlerimi kapatmak
bir daha uyanmayacağım