Son Üstündeyim Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Benim olan senin, bu kimin deme,
Mukaddes sevdamın, en üstündeyim.
Emanet olanı, benden isteme,
Vermeye bi hazır, can üstündeyim.

Bağların gül olsun, dağların sündüs,
Bayırın yol olsun, yokuşun dümdüz,
Yürürüm bir yolda, gece ve gündüz,
Bende Veysel gibi, han üstündeyim.

Aklıselim olan, dayanmaz dağa,
En sevdiğin çiçek, döner yaprağa,
Bugün bastığıma, bakma toprağa,
Bir bakmışsın bende, yan üstündeyim.

Kimi sevdiğini, aşkla öldürdü,
Kimi gözündeki, yaşla öldürdü,
Kabil kardeşini, taşla öldürdü,
Bende Habil gibi, kan üstündeyim.

Daha başlamadan, biter cesaret,
Bülbülde gam kalır, gülde esaret,
Bedenim kemikten, etten ibaret,
Giydirilmiş ruhta, ten üstündeyim.

Seni çok seveyim, beni anla ki,
Zaman diğerinden, değil sonraki,
Halimi görüp te, mutlu sanma ki,
Doğduğumdan beri, zan üstündeyim.

Kahıroğlan derman, yetmez gidişte,
Zaten mutlu olan, yoktu bu düşte,
Hayat bir oyunsa, hep aynı işte,
Başladığım yolda ,son üstündeyim,