Son ümit Şiiri - Önal Irgıt

Yaslı dağların ardından, yine bir gün,
beni yalnız bırakıp, kaçarcasına gidiyor
şeyda gönül, bitkin düşmüş,
kan dolan ufuklara, öylece mahzun bakıyor

Esen rüzgardan, uçan kuşlardan,
son bir ümitle, seni soruyor
ıstırapla akan gözyaşlarım,
yağmur olmuş, beni ıslatıyor

Kulaklarımda hala çınlıyor,
o, sevda çağıran sesin
sanki ciğerlerimden geliyor,
içime dolan nefesin

Sensizlik korkusu, büyüdükçe büyüyor;
devleşip, çığ gibi eziyor beni
hüzün ve kederler, dostum, yoldaşım oldu;
umutlar tükenmeden, peşime sal, bari gölgeni