Son Tren Şiiri - Eshat Eshat

Telvesinin kıvamı buza dönüşmüş hayat
Eskiyen mutluluklar ezelinden hep bayat
Sözüme yemin olsun ederim gayrı biat
Küflenmiş ekmeğime bulamam zaten katık
Gözlerim güler ama kaşlarım hepten çatık

Yazgımın yazısına düşülmüş kısa bir not
Şu dünyamın düzeni sanki bozulmuş akort
Yıkılmamı beklerken ağzı salyalı bin kurt
Ruhumdan bedenime söndü gitti bütün fer
Sevinin kötülükler sizindir bugün zafer

Parçalı bulutludur yağmur yüklü hislerim
Kaybetmeye aşikâr girdiğim bahislerim
Kuzguni güne düşer ansız havadislerim
Tümcelere kinim var yazmıyor kalem beyaz
Karalar bağlar yârim her sözünde bin bir naz

Terkedilmiş bağlarım yediğim lokma azap
Boğazımda hıçkırık kalbe değen söz gazap
Bitmek bilmeyen günler birbirinden ıstırap
Kasavete tutsaktır düşüme esen rüzgâr
Geçti de gitti son tren bana mesken oldu gar
____Eshat