Son Tren Şiiri - İsmet Ülker

Seneler girdi seninle benim arama…
Zaman merhem olmadı gönül yarama…
Sakın ha, suçu kaderde arama…
Biz kendi elimizle kendimizi harcadık!

Savrulduk dalından kopan birer yaprak gibi…
Kuruduk, güneşe maruz kalmış çorak toprak gibi…
Sarardık durduk, takvimden koparılmayan yaprak gibi…
Biz aşkımızı gönlümüzce yaşayamadık!

Şimdi mazideki günleri yaşar dururuz,
Akan zamanla birlikte belki duruluruz,
Bakarsın günün birinde birbirimizin oluruz…
Yıllarca sevgimizi yüreğimizde sakladık!

Ne sen benden ayrı, ne ben senden ayrı…
Artık ne olacaksa olsun gayrı…
Ayrılığın kimseye yok hayrı…
Biz neden son trene kaldık!