Yazamıyorum ki artık giderken kalemimide aldın yanına
Duygularımı dile getiren sen değilmişsin gibi
Gözlerimi de alsaydın derdim ama kör olmama yetmezdi
Kapalıyken bile görmem icin kalp gözü bıraktın bana
Baktığım heryerde izin var rüyalarım senden yana
Çıktın madem hayatımdan ruhumdan da silineydin
Habersiz kalmak yetmiyor unutmama
Unutmuş olamazsın kalbim hala çarpıyorsa
Son sözümü söylerdim dinleseydin
Her defa bir eksik bir fazla cümleler karışınca
Hep söylenecek bir söz daha geliyor aklıma
Iyi ki konuşmamışım diyorum
Iyi ki konuşmamışsın
Iyi ki konuşmamışız
Sonra pişman oluyorum sustuğuma
Kelimeler boğmaya başlayınca
Kendimle savaşıyorum suçu kendimde arıyorum
Ne sen haklısın ne ben mazi kazanıyor davayı
Sustuğumuza yanalım şimdi
Birbirimizden sevgiyi sakındığımıza
Kalplerimizi emanet ettiğimiz yerden alırken
Aklımızı oralarda bıraktığımıza
Kandırdık çocuk gibi önce kendimizi sonra birbirimizi
Severiz sandık oynamaya başladık derken gerçeği anladık
Sen gittiğin yerden dönememişsin
Ben geldiğim yerde gerilerdeyim
Neydik nerelere geldik nereye gideriz bilemem ama
Keşke giderken kalemimide alsaydın yanına
Kayıt Tarihi : 11.5.2009 21:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!