Son Savaş Şiiri - Hakan Erkaya

Biz vardık bir zamanlar,
Döndü küle yanmadan ateşimiz.
Bir başına kaldın sen varsın yalnızca,
Yokum artık ben bu hayatta.

Bu yollar çok savaş gördü,
Mücadelem yok sağ kalma endişesine.
Yaram çok ağır yürümez adımlarım,
Kanıyorum en içten,bunun adı son savaş.

Bir bağıştı önündeki ruhum,
Bilinmiyor değeri ölürken her nefeste.
Hizmet esirgemeyen yirmi iki yıllık organlarım,
Aldattım bir gecede aşkımın zulmüyle.

Batıyor kefenimden girdiğimiz son gül bahçesi,
Ruhum afetzede,bedenim enkaz.
Kapandı sonsuzlukta her iki gözüm,
Koymayın gülleri ne olur!
Batıyor her yanıma...