Son Satır Şiiri - Hasan Şenkal

Zemheri ayazında kalmışcasına sır
Yaşlı gövdesi ayağı nasır
Sancağın ucundaki bayrak kadar kızıl
Akıyor toprağa kanı Mehmedin

Dünyası kararmış çehresi dertle
Son kıta dargınlık kafeste bülbüle
Nice yiğit geldi geçti ağlaya güle
Gül neyapsın kafesteki bülbüle

İçtiği hoşaftır yediği somun
Derdi bir değil bindir askerin
Mahmur gözlerle çehresi derin
Avuçları kan içinde siperde mehmedim

Köyünde mutluydu bir tas çorbayla
Katmeri özledi ayranı mehmedim
Ayrıldı anadan babadan yardan
Ceylandı çakala av oldu mehmedim

Gözü yaşlı anası ağıtlar ardında
Naşı geliyor cumaya mehmedim
Allahım sabır ver ardında
Feryad ediyor kainat mehmedim

Defneydi gül dü giderken
Kurumuş çalıya dönmüş mehmedim
Mektuba göz yaşı akıtma ana
Hakkını helal et gidiyorum yaradana