Hayat ağlattı beni, hep nedense.
Elimden oyuncağı alınmış,bir bebek gibi.
Sırtımı sıvazlayanlar,Çok oldu oysa
Ama, hiç biri senin gibi değildi.
Karşı koyamadım,suç birazda bendeydi.
Sessiz çığlıklar,büyüttüm içimde.
Zamanla doldu taştı.
Sele kapıldım bende,hayatın yokuşunda.
Döküldüm,gözlerindeki tuzlu göllere.
Hıçkırıklar,dolandı boğazıma.
Çekemedim ellerini, boğazımdan
son nefesimde,yine seni söyledi dilim.
Kayıt Tarihi : 9.11.2007 04:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
gecenın 04.38 uyku gırmeyınce kalktım uyuyamadıgım ıcın actım bılgısayarı ve yazdım bende anlamadım bırden oluverdı :)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!