Son Nefes; Safahat-i Ruhlar Sokağı

Bir kan pıhtısı vesile
Ruh-i beden yaratıldı Âdemoğlu…

Safahat-i ruhlar sokağını bilmez misin?
Nece şairin gariban yatağı
Tenhasında sema eder Hz. Mevlana
Ellerinde kelepçe olan Nazım Hikmet
Bak köşede unutulan Şair Eşref
Son yolcu Attila İlhan…
Safahat-i ruhlar sokağı karanlık
Şiir okur gazel dizel Âşık Veysel
Karanlığın içinden sessizce çıkar Cemal Sureya
Mısra mısra dökülür karanlık
Şüheda bir kalem öksüz beyitlere vesile
Son nefesinde safahat-i ruhlar sokağı…

Bir gören kör oluyor
Gözleri mıh kesiyor
Ne çok yazılmış unutulmuş mısra var
Orhan Veli soluk bir imzada kayboluyor…
Mehmet Akif bir vatan diyor ki duymayın
Sağır kulakları dile getirircesine…
Namık Kemal titrek alevlerde şiirlere karışıyor
Ne çok şair var unutulmuş bir mısrada ağlıyor
Son nefesinde safahat-i ruhlar sokağı…

Küflü kitap kokuları dağılmış havaya
Toplanmış edebiyat naftalinlenmiş
Sofrada kimliksiz ruhlar dolaşıyor
Bir görseydiniz Ahmet Arif’i
Bir bilseydiniz Yahya Kemal Beyatlı’yı
Fazıl Hüsnü Dağlarca’yı, Aziz Nesil’i, Neyzen Teyfik’i
Ne çok unutulan şair var
Safahat-i ruhlar sokağında
Bir gün ölünce beni de gömün
Ne çok kimliksiz şair var
Son nefes safahat-i ruhlar sokağı…