Son Nefes Şiiri - Meral Türker

Sen gittin ya şimdi!
Ellerini ellerimden alıp...
Kokumu teninden silip...
Sanıyormusun ki?
Her şeyi ardında bırakacaksın!!
Bir rüzgar esecek...
Yanından herhangi biri geçecek!
Veee..
Ben kokacağım burnuna..
Bir gün ayakların seni,
Deniz kıyısında bir banka götürecek.
Tam da o anda!
Burnunda bir simit kokusu tütecek;
Veee..
Hatırlatacak sana!
Martılar içinde her zaman fazladan
Onların da karnını doyurmak için...
Simit aldığımı...
Sonra bir gün!
Sağanak yağmur yağacak!
Çamur olmuş ayakkabıların...
Yüzüne yaptığım kil maskesini..
Hatırlatacak!!!
Hani demiştin ya bana...
Çamuru süreceğin gelmez di hiç aklıma...
İşte böyle sevgili..
Uçuşup duruyor anlar, yaşanmışlıklar.
Gitmek ile bitmeyecek,
Bitti desek..
Hatıralar durup durup vuracak
Her vuruşta vurgun yemişcesine,
Soluğumuz kesilecek..
Nereye gidersek gidelim!
Son nefesimize kadar..
Yaşadıklarımız, anılarımız
Ya şimşek, ya da tokat olacak!!!
Şimdi neredesin bilmiyorum?
Bildiğim sadece ruhuna dokunuşlarım.
Haydi!!! Çek git artık.
Bırak ellerimi , bakma gözlerime..
Farketmediğin en önemli detay;
Ruhuna nakış nakış işlediğim
Sevgi ve sadakatim de;
İşte bütün mesele...
Bu yaşadıklarını unutup,
Ruhundan söküp atman çok zor,
Hem de çok zor....
Beni unutabilmen için!!!
Son nefesini veriyor olman gerek.