Son mürekkep Şiiri - Enes Can Fm

Gözlerim buğulu camlarda esir kaldı.
Sönüyor şiirlerimi yaktığım ateş.
Yağmurlar çiseleniyor yavaş yavaş,
o eski şehir şarkıları çalmıyor artık.
Aydınlatmıyor sokak lambası gecemi.
Bir gün gelirsin diye
sana ağlıyor tüm ihtimaller.
Kalemimin ucunda son mürekkep;
adınla başlıyorum yine yazmaya.
Korkuyorum; seni anımsadığım anlar çabuk geçer.
Oysaki sende durur tüm zamanlar.
Sen gelirsen güzeldir tüm bekleyişler;
sen silersen ki gözyaşlarımı,
ben her gün ağlarım hiç bıkmadan.
Gülsen, yüzün güneşten aydınlık
dağıtıyor tüm karanlıklarımı.
Yokluğun, gaddarca bir hissizlik gibi
geceme zincir vurur sanki cellatlar.
Bir kelime daha düşer içime sessizce;
alıp giderim başımı sonra usulca
Cebimde yırtık kağıtta son şiirler,
sönen ateşte küllendi hayallerim.
Ve kalemimin ucunda son mürekkep...
Giderim, gözlerim hiç dolmadan;
giderim, anlamsız bir boşlukta akar gibi.
Giderim, ihtimalini barındıran diyarlara doğru.