Son mevsim Şiiri - Sabri Ceyhan

Son mevsim...

Yalnızlığın, soğuk duvarlarına sarılıyorum.
Hüznün, gözyaşı sokağından geçiyorum.
Kimsesizliğin, kalabalık caddelerinde geziyorum.
Hiçliğin, kanatları altında uçuyorum...

Halin, durgun durağında bekliyorum.
Nefesin, istemsiz peşinde sürükleniyorum.
Nefsin, beyaz kefenine sarınıyorum.
Yaşamın, geçmeyen zamanında koşuyorum...

Günlerin, bölünmüş saat dilimini sayıyorum.
Ayların, mazide kalan anılarıyla avunuyorum.
Yılların hesabını, keşkelerle kapatıyorum.
Ömrün, son mevsiminde yaprak yaprak dökülüyorum...

Sabri CEYHAN