Son Metro Şiiri - Fevziye İldeniz

Koşarım metro istasyonuna, her gün batımında,
Bir gün batımında gitmistin ya, böyle bir zamanda.
Bu sebebten beklerim, döneceksin öyle bir anda,
İnerken kuş gibi cırpınır yüregim merdivende...

Son metroyu kaçirma korkusu kol gezer pusuda,
Yolcular belirir demir çerçeveli pencerelerde,
Ne olur göz kırpsan, aralık koydugun pencerede,
Ne olur sarılsan, çile kapim kapansa kalbimde...

Bir sen geçmezsin yamacımdan, herkes iner telaşta,
Kalabalığa karışırım ben yine gazaplarda.
Ne olur affetseydin, özlem son bulsaydı göğsümde,
Ne olur koymasaydın darda, elimi tutsaydin avucunda...

Sen insafsiz umudu tüketircesine inatda,
Razıyım sen belirsiz bir tarihe ertelensende,
Ne olur gel intizarim tutar sonraki seferde,
Ne olur \ vazgeçmem aşkindan\ de, kolay olmasada...

fevziye nazan ildeniz