Son mektubun Şiiri - Engin Çınar

Dün onca zamandan sonra.
Son mektubun geçti elime.
Unut diye yazmışsın titreyen ellerinle.
Birde gözyaşların damlamış aynı satıra.
Zarfın içine sıkıştırdıgın kurumuş ğülü toprakla yüzleştirdim.
Belki yeşerir dedim bu sevdanın hatrına.
Önceleri filiz verdi,boy attı ama.
Açamadan boyun büktü.
Gerçi çok iyi,de baktım ama.
Neden bögle oldu anlamadım.
Buralarda fazla birşey degişmedi.
Herşey aynı.
Bir sabahları postacı zile basmıyor.
Birde bizim evin önü asvalt oldu.
Çocuklar pencere önünde oynamıyorlar artık.
Unut diye yazdıgın satırı her okudugumda.
Yine çok agladım.
Söz vermiştim.ya sana unuturum diye.
Affet.
Unutamadım