Son Masal Şiiri - Mahmut Kılıçalp

- Zümrüdüanka-
Mevsim ilkbahardı gönül takviminde,
Ömrümün hazanına gül-fidan oldun.
Çiçekler açmazmış vaktin ahirinde,
Solan gönül bahçeme gülistan oldun.

Takılıp zülfünün busesine tel tel:
Kaybolur umutlara çöken kederler.
Şakaklarımda ağarıyorken ecel,
'Bir tatlı tebessümün bir ömre değer.'

Aşk sürgün şimdi gönül harmanlarında;
Zümrüdüanka Kafdağı'nda martaval
Ölüm kokan akşam hafakanlarında,
Sen Zümrüdüanka'dan kalan son masal.