Buzul çağını yaşayan insanlar görünür,
Gerçeklik kalıbından taşmış asliyeti.
Başlangıçları yokuş hedefleri kalkan olmuş,
Aklın çıkmaz sokağında aidiyetsiz sürünür.
Dijital matriste sonsuz ruhu sonlu.
En hafif maddeler bile çizip geçiyor.
Düşünceler savrulmuş darmadağın akıldan,
Binlerce komut aralıyor çıkmaz bir yolu.
Hezeyanlar sanrısı, çaresizlik kırıntısı,
Bataklığa saplanmış en saf hissiyat.
Frekanslarda hep aynı suretten portreler,
Portrelerin yüzeyinde azıcık aşk parıltısı.
Devreleri silaha dönüştüren caniler takımı,
Uzaydan önce keşfedilmeyi bekleyen akıllar.
Onların manyetik kuşatmasında ıstırap.
İstila altında çalınır eski barbar çanları.
Kayıt Tarihi : 3.1.2007 23:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!