Son kadın Şiiri - İbrahim Falay

Son şiirimi yazıyorum
Bu gece
Geçmişime ve geleceğime
Bir sünger çekiyorum
Tam her şeyden vazgeçmişken
Biri çıktı
Hayata bağlar gibi oldu beni
Sorgusuz sualsiz inandım
Adetim değildi bu şekilde bağlanmak
Bir şey itti beni
Acaba dedim olabilir mi ya
Güvenilecek bir insan kalmıştır
Belki deyip bağlandım
Son şans son Umut olarak
Hayat hiç mi yanıltmaz
Yanıltmadı beni ne yazık ki
Son şiirim dememdeki
Kasıt bundan
Ne uğruna şiir yazılacak kadın kaldı
Nede sevilecek kadın
Sevgidi de yoksa şiir yazmanın
Ne anlamı kaldı
Son şiir son kadın
Yapay zekanın günümüz de
Hüküm sürdüğü bir zamanda
Bu kadar gerçek zeka
Her kadına ağır gelir
Gerçeği yapay zanneder