Köhne ahşap bir bankta oturuyorum,
Soğuk ve sisli bir hava var peronda.
Gecenin son trenini bekliyorum,
Seni bekliyorum o eski istasyonda.
Peron lambaları solgun sönük yanıyor
Karşımda upuzun, eski bir taş duvar…
Duvarda mavi bir yazıyla aşk yazıyor;
Özlemim artıyor, gözlerim yaşla dolar.
Trenin hüzünlü düdüğüyle irkildim,
Sisin içinden belirdi titrek ışıkları…
“Yoldayım.” demiştin, akşamdan bekledim,
İşte son tren de istasyona yaklaştı.
Kırmızı vagonlar perona girdi bir bir
Tekerlekler durdu rayların üstünde.
Kapılar usulca açıldı ağır ağır…
O son trenden kimse inmedi—sen de.
Yüksel Sarı
Kopenhag, 9 Ekim 2025
Yüksel SarıKayıt Tarihi : 9.10.2025 17:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!