Son Hicaz Hüzünleri Şiiri - Gül Bülbül

içimde bir yerlerde hüzün ve gözyaşı ile yıkanmış kayıp kentin türküleri küçük tınılarıyla yüreğimi okşuyor,
duyması zor belki dinlemek lazım delicesine
delicesine sanılarımız var bazen
aslında gerçek sandığımız yüreğimizi sızlatan rüyalar gibi yaşadıklarımız
bittiğini yada biteceğini kabullenmekte zorlandığımız duygular bizim sanılarımızdır.
çekip giden duygularla son hicaz hüzünlerini kristal bardağı tutuyormuşcasına özenle saklarız yüreğimizin en kuytu köşesinde.
gecenin en mavi anında yıldızların kadife kadife döküldüğü ayın iğde çiçeği kadar taze olduğu o hoş nikabın içinde sunulan delikanlı yüreğimizi sızlatan sevdalardan değil mi?
böyle zamanlar senin kollarında uzamalı
akrebi sımsıkı avuçlarında tutmalısın
yelkovanın sırtında savaşmalısın
sahici olan ne varsa içinde yaşamalıyız.
bakışların hırçın rüzgarlar gibi esmeli sevdalı sokaklarda.
aşk ölüm gibi, ölüm de bazen aşk olmuyor mu?
öyle ise adım adım ciğerlerine çektiğin hüzün ve sevdayı cebinde taşıma.
sevdalı gülüşlere yol ver kan ter içinde bırakma
gökleri kıskandıran umutla yol alsın
ulaşsın sonsuz mihrabına...
bir vuslat bir deli yürek elbette yakınlığı muamma.