Son Hatıra Şiiri - Mehmet Gün 4

Sabır derdi, en emin dal, her zaman
Beklemek acı ama sonucu derman
Soramadım içimdekileri, kaldı aman
Haksızlığa şu duruşu, umursamadan

İmrendim suskunluğuna, bekleyişine
Şaşkın kaldım onun sessiz heybetine
Ondaki sır, hayatı bırakmak gidişine
Pek çoğu yırtınır şu hayatın seline

Hikâye anlatırdı yürüyüşünü görene
Başı hafif eğik yıkılmaz anlayabilene
Hep ağır adımı dalmış düşüncelere
Gidişi haykırırdı ya sabır dercesine

Olmak isterdim onun gibi dirayetli
Her seferi evvelkinden de zahmetli
Anladım insan daha da çok pişmeli
Ehli olmak isteyen kemale yetişmeli

Nereden bileyim yetişmek için ona
O sedyedeki hâli son hatıra bana
Bir umut gelir diye eski dün yarına
Sordum:
Var mı ihtiyacın, yapayım baba...