Son Duam Şiiri - Abdurrahman Kırıkçı

Bekleyişim ızdıraptır benim
Açmayacaksa hercai menekşeler
Bekletme beni bu darağacında
Sallanan yağlı bir urgan kıskacında
Celladına aşık bir figüranım ben
Ya bir nefesle tut, çek ellerimden
Ya da kaçır gözlerini, bekletme!
Devir iskemleyi, vur!
Bir çığlık düşünce benimle boşluğa
Sessizlik kopar aniden, her şey durur.
Ve kanat çırpar sonsuzluğa umut kuşları
Hangi dağa yüklesem, bilmem
Hangi gök taşır bu yokuşları

Boynuma asılsın fermanım
Bir katre huzurdu düşlediğim
İçinde bütün kabahatlerimi işlediğim
Hikâyemi anlatan şiir defterim
Hüznümü sayfalara damlatan kalemim
İşte idamıma ferman masum delilim
Gözyaşlarını sildiğim mendilin avucumda
Ellerim bağlı, titriyor parmaklarım
Fermanımın sahibi sevdiğim başucumda
Dedim ya, ben celladına aşık bir figüranım
Bekletme! Çek ipini içimdeki hicranın
Öldür, bendeki ızdırabını sevdamın
Sallanayım boşlukta ayaklarımdan
Can çekilsin, sadece rüzgar öpsün
Donuk, soluk yanaklarımdan

Bir özlemdir, içimde büyüttüğüm
Bir yolculuktur, ötelere yürüdüğüm
Ben meftunu değilim dar ağacının
Kurbanıyım vurulduğum yar ağacının.
Kapanan gözlerime inen son resim
Gülerken verdiğim son nefesim.
Ve gidiyorum, yarım kalan son duamla
Göğsümde sakladığım ölümcül bedduamla.
Ulaşsam sana yar, öteler ötesinde
Açsa, hercai menekşeler göğsümün bahçesinde.

Abdurrahman KIRIKÇI
Eylül / 2018