Son Dua Şiiri - Doğan Çeçen

Ey kalemin sahib-i mutlak’ı…
Ben ki, kelimelerle adaleti arayan,
Bir dizeyle mazlumu savunan bir kulum.
Dünya gözüyle ağlayanın,
Ahiret umuduyla dua edenin
Adına yazdım,
Kalpten kalbe,
Gönülden gönüle…

Ey Rabbim,
Şiirlerimle kurduğum köprülerde
İyiler geçsin,
Zulme uğramışlar sığınsın,
Sevdalılar vuslata ersin.
Ben bir dizeysem,
Sen sonsuz anlam ol.

Gördüm zalimleri,
Gördüm kralların taş yüreklerini,
Gördüm yetimin boynunu bükeni,
Gördüm kadınlara sus diyen dilleri…
Ben yazdım.
Bir daha unutulmasın diye.
Tarih yazarsa susar,
Ama şair yazarsa kalır.

Ey kalpleri bilen,
Ben kötülüğe boyun eğmedim,
Karanlığa aşkla meydan okudum.
Ben ki,
Bir çocuğun gülüşü kadar temiz bir mısra olmak istedim.

O yüzden:
Zalimler için yaşasın cehennem!
Çünkü yıktılar aşkı, barışı, adaleti…
İyiler için var olsun cennet!
Çünkü korudular umudu,
Bir damla gözyaşı bile ziyan etmeden…

Ve sen beni nasıl biliyorsan…
Ben kendimi gizlemedim.
Ben kalbimle konuştum.
Ben şairim.
Ey Rabbim,
Benim hakkımda ne düşünüyorsan…
Bin katını ver bana da, okuyanlara da.
Amin.