Son Defa Şiiri - Mustafa Kara 2

Son defa kapattım kalbimin kapılarını
Yıpranmış hayatımı son defa akıttım yanaklarıma
Kaderimin lanetini son defa yaşadım sayende
Ve son defa düşündüm seni bugün.

Bana eziyet olan namahrem deniz gözlerinde
Son defa boğuldum bugün.
Sırma saçlarına tutunarak yaşamayı
Tam da bugün bıraktım, tam da bugün kurtuldum ipeksi kelepçelerinden.

Kalbim yorgun, kalbim bitkin,
Kurumuş bir dalın ucunda titreyen hayatım
Koptu kopacak, dizlerine kapanacak.
Son defa kopardım yüreğimin prangalarını.

Kopardım dedimse
Senden kopardım sadece.
Yüreğim hala bağlı ruhumun zindanında.
Asla ulaşamayacağın o karanlıklarda.

Bir gün yeniden seveceğim,
Bir gün yeniden sevileceğim.
Kalbimin kapıları yeniden zorlanacak.
İşte o an başaracak birisi, kalbimin surlarını kırıp ruhumu fethetmeyi.

Ama tek bir fark olacak o an;
Kalbimi fetheden sen olmayacaksın.
Çünkü ben son defa üzüldüm.
Çünkü ben seni son defa sevdim.

Çünkü ben artık duru sularda yaşıyorum.
Çünkü ben artık arınıyorum.
Çünkü ben artık sırma saçlarına, deniz gözlerine, buğday tenine tutsak değilim.
Çünkü sen o treni kaçırdın; çünkü o zindanda çürüyen kalp bir defa öldü;
Ve Tanrı olmayan sen, ona bir kez daha can veremez.