Son Defa Şiiri - Şerafettin Türk

Seni tanıdığımda da gözlerimde yaş vardı,
Kaybettiğimi anladım anda da,
Gidiyorsun demek,
Dur demeye gücüm yok ki dur desem,
Neyinim ki ben senin dur gitme diyebileyim,
Hiç bir şeyin,
Son defaları bilir misin?
Hani her sonun sonunda bu son olsun derler ya,
İşte ben de sana diyorum ki,
Son bir defa gel kollarıma,
Kapa o kara gözlerini,
Hani görmek istemez ya insan birilerini,
İşte öyle kapa, beni de görmesin gözlerin,
Saatlerce öylece kal ki doyarım belki o güzel yüzüne bakmaya,
Birkaç damla yaş akarsa gözlerinden,
Ben zaten hazırım ağlamaya, birlikte ağlarız,
Saçlarını okşayayım eskisi gibi,
Hani çektiğin acıların öcünü alırcasına tel tel yolduğun saçlarını,
Ellerini tutayım masunca,
Hani durdurmaya çalıştığın ayak sesleri için pencerelere çivi çakan ellerini,
Kan kırmızı buz gibi avuçlarını alayım avuçlarımın arasına
Belki ısınır son defa tutuşumun sıcaklığıyla,
Arada gülümse olur mu sana bakan gözlerimin içine?
Hani gülünce gamzelerin çıkar ya yanaklarında,
Onu da göreyim son defa da olsa,
Arada isyan şarkıları dinlerdin,
Oda çalsın kollarımda son defa ben sana bakarken,
Eğilip kulağına usulca seni çok sevdim diyebilecek gücü bulabilirsem,
Bende seni çok sevdim der misin?
Demeyeceğini biliyorum ya, benimkide laf olsun işte,
Bana bir haber geldi bugün,
Belki bende biliyordum da inanmak istemiyordum yalandır diye,
Doğruymuş
Ben gidiyor sanmıştım,
Yaşadığını bilsem de olmasın benim hayatımda diyordum,
Ama O ölmüş,
İlki sonu yok ki ölümün,
Ölüm her zaman son defadır,
Son defa…