Son Bulsun Şiiri - Ethem Turan

Sorma
Boynumda yıllarca taşıdığım tasma
Verdiğim sözdü,
Tamam diye attığım imzaydı aslında
Ne bir üstünlük nede bir riyaydı
İçtendi tüm verilen sözler
Davranışlar gönülden geldiği gibiydi
Anlamadın belki
Hatırlarsan çok ağırdı illetim
Belki dedim
Belki kapatırım gözlerimi yalnızlığa iterim seni
Teslim oldum her şeyimle
Sen bunu da anlayamadın
Acıtmaya devam ettin canımı
Yılları merhem diye sürdüm olmadı
İyice derinleştirdin yaramı
Ben yürüdüm sen hep arkada kaldın
Geri döndüğümde hazırladığın bataklığına
Saplandım kaldım
Ben yoruldum
Bir şey öğrettin bana
Hayatımın bir değeri olduğunu anladım
Kırkıma varmadan içimdeki çocuğu boğmak istedin
Ben senden hep kaçtım
Neden diye kendine bunu da sormadın
Kopmak istedim defalarca
Bu kez sen kaçtın
Defalarca denedik bazı şeyleri
Belki bu kez dedik hep
Olmadı
Eskisi gibi değildi hiç bir şey
Ne sen teslim oldun
Nede ben
Kopmuş birer parça gibi ayrı ayrı yüzüyorduk suyun üzerinde
Akıntıların yönü farklıydı
Farklı yönlere doğru gidiyorduk
Akıntıya karşı koyacak gücüm yoktu artık
Ben mücadeleden vaz geçtim
Yalnız başıma sürüklendiğim yere kadar gideceğim
Ne olacak diye sorma bana
Olması gereken olacak
Bir sabah uyandığında Güneş’e merhaba derken
Kuşların öttüğünü ilk defa duyacaksın belkide
Yaşadığını fark edecek
Aldığın nefesten zevk alacaksın
Senin yaşadıklarını bende yaşayacağım
Bırak yakamı
Diretme boş yere
Çürük ipten düğüm olmazmış
Bizi bağlayan ip çürümüş
Sende pes et
İnceldiği yerden kopsun
Bu ilişki artık son bulsun