Son bir şans daha Şiiri - İhsan Altınışık

Bilinmezlik denklemi,
anlamsızlaşan bir şeyler var.
Tutku solumayan bir yürek,
kaybedilmiş bugünler içinde,
kurtarılmayı bekleyen yarınlar
son bir şans daha.
Umutlumuyum yarından
gücüm varmı bilmiyorum,
halkımı kurtarmaktan vazgeçtim
kendimi kurtarabilecekmiyim,
bir dost selamına hasretim
bir daha kimseyi sevebilecekmiyim.
Ben bu yaşam sanatının,
çok bilinmeyenli denklemi içinde
sadece bir bilinmeyenim.
Bu yol beni nereye götürecek
yaşadığım gecenin sabahı olacakmı?
Susuzluk gibi duruyor karşımda
bir türlü yazılmayan mutluluk hatırası,
ne zaman soldu masamdaki gül,
hangi yorgun akşamın vesikası.
Sahi!
Bu gül kimden kalma?
Neyi çağrıştırır insana?
Nelerden vazgeçilmiştir uğruna.
Hasret çekiyorum
güzel günlere duyduğum özlemi,
nefes gibi içime çekiyorum.
Son bir şans daha dedim,
tekrar diriltmek için kendimi,
tekrar diriltmek için ülkemi,
insanların birbirine olan nefretini,
her taze umudun sonundaki kahretsini,
günüme kara çalan,
zalimlerin tekkesini yıkmak için,
son bir şans daha.
Çocuklar için,
göz bebeğim kızıma,
aydınlık bir gelecek için;
Son bir şans daha.

10.12.2001
Pazartesi
17:15