Son Bir Şans Şiiri - Hüseyin Çimen By Levo

Sen, fırtınada bile dalını kırmayan çınar,
Her düşen yaprağı yeniden hayata bağlayan…
Ben, gölgeni bile kıskanan o rüzgâr,
Şimdi senden istiyorum, son bir şans ver bana.

Varlığın, en karanlık gecemde güneş,
Duruşun, en ağır yükü kaldıran heves.
Ben ise taş oldum, dokundum da üzdüm,
Ne olur bana ver son bir şans ver bana.

Sen hiç şikâyet etmedin, dünya yıkılsa bile,
Her yarana gül ekledin, ben diken serdim dilime.
Şimdi dizlerim çöktü, kapındayım yine,
Affet, ne olur son bir şans ver bana.

Hatırlıyorum, ellerinle tuttuğun düşlerimi,
Sana rağmen yaktım kendi ocağımı.
Şimdi o yangında kaldı tüm sözlerim,
Gel, kurtar beni son bir şans ver bana.

Sensiz gün, kışı anlatır yaz ortasında,
Gözlerim yolda, adın dudaklarımda.
Bir ömür borçluyum sana,
Bunu ödemek için son bir şans ver bana.

Sen varsan, dünya hep ayakta,
Sen yoksan, kalbim bile huzur bulmaz.
İzin ver, ben de bir kere doğru durayım,
Tüm hatalarım için son bir şans ver bana.

Biliyorum, giden kalmaz çoğu zaman,
Ama sen başkasın, yüreğimde sultan.
Ömrümün geri kalanını sana adamak için,
Ne olur ver bana son bir şans ver bana.

Eğer bu kapı yüzüme kapanırsa,
Bir daha çalmam, söz veriyorum sana.
Ama bil ki, ömrüm boyu her dua bitince,
Adını fısıldayacağım sonsuza kadar…
Sonsuza kadar…
Sonsuza kadar…