Cafer Petek - Son Bilet Şiiri - Antoloji ...

“Bir öğrenci bileti verir misiniz? ”
“…? ”
***
En sevmediği organıydı elleri. Küçücük ve yumuk yumuk. Vücuduna oranla büyük duran başını ve tarama zevkini hiçbir zaman tadamadığı saçlarını da sevmiyordu ama burnu kadar da nefret etmiyordu.

Hiçbir nesneyi başkaları gibi tutmaya, kavramaya imkan tanımayan elleri yine benzer bir oyun oynadı kendisine. Bilet isteyen sesle birlikte irkilince elleri kutuyu devirmiş, bilet destelerinin yerlere saçılmasına neden olmuştu. Destelerden bazıları duraktaki dikkatsiz ayakların altında kirlendi. O, seri hareket edememenin de gecikmişliği ile mahcubiyetinden yüzü bir kat daha kızarırken, acıyan yerlerini hissetmemeye çalışarak eğilip yerden zorlukla alabildiği bilet tomarını, yüreğinde tomurcuklanan güllerden bir deste gibi uzattı karşısındakine. Hayal ile gerçeğin birbirine karıştığı bu dakikada ufacık bedeni daha bir küçüldü. Suç üstü yakalanmış hissine kapılarak ezildi. Gerçekleşeceğine dönük umutlar taşımadan günlerdir bu karşılaşmanın hayalini kurduğu halde fark edilmiş olmanın ani pişmanlığı ile iyice sindi köşeye. Sevinç ve utanç duyguları içinde, zamanın ve mekanın ayrımında olmaksızın elinde bir deste bilet ile titriyordu öylece.
***