Son bahardı Şiiri - Dağlar Özügüç

Bahar nasıl geçti anlamadık
Dolunay sanki bir şehrazat nur
Bir rüya mevsiminden geçtik
Havalar hafiften ısırmaya başladı
Sıcak günler azaldı güze evrildik
Yağmurlar ip gibi ince ve hazin
Buğulanıyor soğukta dumanlı nefesler
Göçmen kuşlarda bir hareketlenmeler
Rüzgarlar tiril tiril kibar bir kadın
Yeşil giysiler ağır ağır dönüyor kızıla
Belli ki bakışları kışa yakın aylar
Yaprakları hasret ateşi kadar sağır
Renklerin tekmili ya sarı yada kızıl
Her şey sapır sapır dökülüyor
Çiçeklerin boynu bükülüyor
Kızıl mahşer içinde yaşanan bir gün
Belkide bu artık son bahar
Yanaklarına vuran gözyaşı değil
Toprağı kucaklayan son yağmurlar