Son’bahar Şiiri - Esin Yüksel

Kaçmış gitmiş unutkan bahar
Ne var ne yok silmiş süpürmüş
Işığımı götürmeyi unutmamış ama
Açmayan güneş, yel kokan hava

Akmış gitmiş umarsız zaman
Evimin içini usulca soyup götürmüş
Aydınlığımı da eksik etmemiş gidişinden
Nereye baksam flu, nereye baksam kara
Tanrım, son bir kez bahar ver bana

Oysaki ne hülyalar kurmuştum
Ne tohumlar ektim düş bahçelerine
Kapımı çalan olmadı daha
Rüzgar arada bir yokluyor ama

Yalnızlığımı uyuşturan hayal
Sensin, yalnız uğrayan bana
Düşlemek artık bu ömre zarar
Sahi, yaşanacak kaç gerçek var

Kaç kez daha sayılacak yelkovanın sesi
Kaç kez kovacak beni bu evden duvarlar
Tanrım, biraz daha hızlı say
Yaşamam artık ne bana ne sana yarar