Son Bahar Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Yıldırım Kırlılar
683

ŞİİR


6

TAKİPÇİ

Son Bahar

Bu sene erken indi sonbahar
Ne çok yaprak sararıp döküldü
Ne güzel canlardı onlar
Hepsi birer birer önce toprağa uzanıp
Sonra göğe yükseldi
Ben hala buradayım
Çok sıkılıyorum
Giden memnun herhalde
Döneni hiç görmüyorum
Yunus'u severim
Mayakovskiyi de
Kuşları severim
Ama en çok kırlangıcı
Çiçeklerden gülü
Yirmi yıl var
Duyumu yitireli
Almıyorum o güzelim kokusunu
Sadece hissediyorum
Annemi babamı
Hissediyorum
Ama en çok annemi
Bu şehri seviyorum
O kadar çok canım var ki
Toprağın altında ve üstünde
Bırakıp gidemiyorum
Ben çok ihanet yaşadım
Ölçüyorum tartıyorum
Tutmuyor
Hepsi birbirine benziyor
Yüreğim çok tahriş oldu
O namussuz da durmak bilmiyor
Yine de inanıyorum
Yine de güveniyorum
Vaktim de azaldı
Onu da biliyorum
İki canımı yitirdim ben
Biri kendini astı
Diğeri vurdu kendini
Karşılayamadılar
Hastane masraflarını
Aldılar arkadaşımın
İç organlarını
Diğeri yakınımda uyur
Uğrarım ara sıra
Dertleşiriz
En yakın arkadaşımdı
Hala öyle
Sonra biri daha gitti
Aynı meslektendik
Uzun yıllar beraberdik
Kalp krizi
Bende geçirdim
Ben kaldım
O gitti
Ne diyeyim?
Ben şanslı taraftaydım
Mayakovskiyi çok severim ben
Söylemiş miydim?
O da intihar etti
Ben defalarca denedim
Beceremedim
Zaten artık gereğini görmüyorum
Bıraktım kendi haline canımı
Ne zaman canı isterse çıkıp gitsin
Bir dörtlük okuyayım size
Küçüktüm derdi dadım
Çoğu gitti kaldı azı
Büyüdüm ihtiyarladım
Çoğu gitti kaldı azı
Zorlamıyorum
Okumayı severim ben
Yazmayı da
Kadınları severim
Çocukları da
Ama uzak dururum ikisinden de
Eğer yaramazlarsa
Ben kimseyi aldatmadım
Asla ihanet etmedim
Bazen doğru mu yaptım
Yanlış mı diye soruyorum kendime
Çünkü yeryüzü
ihanet etmeyenleri sevmiyor
Ne diyeyim?
Belki gökyüzünde vardır
Bize bir yer
Yunus diyor ya
Mal da yalan
Mülk de yalan
Var birazda sen oyalan
İyi de Yunusum
Şu koca dünya
Değil mi baştan sona yalan
Ben yalanı sevmiyorum
O yüzden hızlı hızlı
Doğruya yürüyorum
Nazım'ı severim ben
Necip Fazıl'ı da
Sakarya Türküsü'nü de
Kuvayi milliye destanını da
Dindarım
Münafık değilim
Sosyalistim
Oportünist değilim
İnsanım
Ama yalancı değilim
Herkes ölüyor
Herkes gidenin ardından ağlıyor
Benim bir çocuğum öldü
Kimse bilmiyor
Sarı saçlı
Mavi gözlü bir kız çocuğu
Tutamadım elinden
Düştü
En nefret ettiğim sözdür
Olan olmuştu
Bu sene erken indi sonbahar
Bilmiyorum önümde
İlk ya da son
Var mı bahar?
YILDIRIM KIRLILAR 13.08.2021

Yıldırım Kırlılar
Kayıt Tarihi : 22.11.2021 18:18:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Yıldırım Kırlılar