Son bahar... Şiiri - İlyas Kunt

.....................Şiir.................
İLYAS KUNT & TUĞÇE ÇULHAOĞLU
...............Son bahar..........
Son bahar yapraklarını döküyor...
Hala aynı yerde...
Umutla seni bekliyor gözlerim.
Gel desem....
Gelmessin ...
Ama neylersin sevgili...
Gönül bu, umut besliyor illa ki...
Bilirsin, umutsuz yaşayamaz insan ...
Çünkü umudu biterse...
Her şeyi , bitmiş demektir...
...
Ne güneş aydınlatır O' vakit
... ne ışık....
Gecem de kalmaz...
Gündüzümde...
Anlayacağın...
Dünyam yerle bir olur...
Yıkılır kalırım bir köşeye...
Sen yine de merak etme beni...
Ben elbet yolumu bulurum ...
Hoş... bagırsamda duymassın...
İmdat desem...
Sesim yetişmez sana...
Duysan, zaten çoktan gelirdin..
Yormazdın beni sensizlikle..
Giderken vurmazdın..
Yaralamazdın yüregimi...
...
Sen çok başkaydın bende...
Sanki ben çöldüm sende su misali...
Öyle bir yerdeydinki gönlümde ...
Şimdi öyle uzaksinki ...
Kim bilir...
Kimin omzunda...
Kimin gözündesin...
Düşüncesi bile ...
Kapanmayan yaralarımı
kanatmaya yetiyor ...
Hangi merhemi sürsem yarama...
Seninki bir türlü kapanmıyor...
...
Öyle derinsin yüreğimde...
öyle canımı yakan...
Öylesine sızlatan ...
Kabuk dahi bağlamayan...
Tarifsiz bir acı bıraktın geride...
İlk ve son olsun...
Buda senden bana...
Ayrılık hediyen olsun..
Söz veriyorum sevgili...
Son nefesime kadar saklarım..
Kimseyi almam yüreģime...
...
Senden gelen acıyıda severim ben...
Yeter' ki , senli olsun her şeyin adı...
Gerekirse acısı... Gerekirse sızısı...
Senle olmak...seni sarmak varken...
Acınla yatıp...sızınla kalkıyorum...
Bilmezsin sen onun zorluğunu...
...
Bir nefes almak bile...
katlanılmaz oluyor bezen...
Daralıyorum.... bunalıyorum...
Kalabalıklardan kaçıyorum...
Bogazımda dügümleniyor nefesim...
Yinede yaşıyorum...