Son Şiiri - Musa Nokta

Çok yorgunum…
Seni özlemek gibi birkaç derdimi içimde barındırıyorum. Hiç gitmiyor gözümün önünden bazı yaşanmışlıklar. Saçını okşayışım, omzuma uyuyuşun, kokun, ellerin, yüzün...
Büyük bir savaş veriyorum içimde sana karşı. Bir yanım senin ilk halin, aşık olduğum halin; öbür tarafta ise kırgın olduğum son halin merhametsiz, sevgisiz, acımasız. Büyük bir mücadele içine girmiş. Meydan savaşı gibi her taraf kan revan… Ama biliyorum savaşta hile yapan kazanıyor. Kırgın olduğum ilk saldırıyı yapıyor. Bana yaptıklarını, içimde ki çocuğu öldürüşünü, hayattan soğuttuğunu, beni hasta edişini, en kötü halde bırakışını, beni ölüm ile kalım arasında seçim şansı tanıyışını…
Aşık olduğum halin en büyük hileyi yapıyor uzaktan sadece gözlerime bakıyor. Gözlerinden anlıyorum bana anlatmak istediklerini. Bütün yaşanmışlıkları gösteriyor bana, şefkate olan ihtiyacımı, ellerimden tutuyor ağlama diyor, göğsüne yaslıyor beni, saçlarımı okşuyor, ezberlediğim parmak izini sakallarımın arasında oynatıyor sonra sarhoş eden kokusu burnuma geliyor unutuyorum her şeyi tüm yapılanları kafamı kaldırdığımda ise kahvenin kıskandığı gözlerinin içine hapsoluyorum.
İşte o an bitiyor tüm savaşım…