Son Şiiri - Mahmut Eren Şentürk

Ruhumu karanlık odalara kitledim.
Sırf yalnızlığa alışsın diye,tek başına.
Artık kimim bilmiyorum bile.
Ne yapılır hiçbir fikrim yok sarılırken bu kağıda.

Nefes alırken canım yanıyor artık.
Kuşların cıvıltısı kulağımı tırmalıyor.
Neden uyandım diyorum,yeni güne.
Neden başladım yine,ruhum biripte sallanıyor.

Mutlu olmaktı eskiden tek hedefim.
Artık umrumda değil,Bekliyorum 21'imi.
Bu dünyayı hala sever miyim?
Anıları yeter bana sevmesem de.

Güvenmekten korkuyorum.sevmekten korkuyorum.
Ne yapıcam ben böyle.
Son günlerim gibi hissediyorum.Umarım öyledir.
Hırpalama artık beni tanrım ben böyle yapamıyorum.

Sadece,sadece teşekkür ediyorum.Ölmeden önce bir kez olsun yüzüm güldü.
Belki sahteydi her şey,Sahte duygular,sahte gerçeklik.
Ama biliyor musun? İnanmak istiyorum,
O yüzden işte kırgın değilim.teşekkürler tanrım.
Sadece o kadar güçlü değildim.Herkes gibi güçlü olamadım ben burası da yolun sonu.