Son Şiiri - Emine Esmeray

Yürüyorum.
Uçsuz bucaksız bir patikadayım.
Bir yanım zifiri karanlık,
Bir yanım ölümüne özlemle aydınlık.
Yürüyorum.
Sana ulaşmayı o kadar çok arzuluyorum ki
Uçuyorum sanki.
Yol aldıkça,yol uzuyor.
Duruyorum..
Gözlerim bulanık,
Neden bulanık ki şimdi?
Gülüyorum ve ardından ağlıyorum.
Duruluyorum bir süre sonra..
Tekrar yürüyor ve yol alıyorum.
Özlüyorum ama neyi bilmiyorum.
Içim kocaman bir boşluk,
Lakin aynı zamanda dopdolu.
Konuşabilsem bitmeyecek sanki konuşmalarım.
Susuyorum.
Bitsin istiyorum.
Içimdeki bu bir damlacık umut,
Ve akabinde sonsuz yokluk.
Gelmek istiyorum,
Huzursuzluğun kuytularından huzurun başkentine,sana.
Düşüyorum.
Yerler ıslak,çamur,kir ve pas
Bakıyorum ellerime, kapkara
Kaldırıyorum başımı arşa.
Gözlerim dikili bir buluta,
Başlıyorum duaya.
-Duy beni Tanrım ve son ver etrafımdaki imtihana.
Ardından yükseliyorum arşa.
Bir de bakıyorum ki bedenim benden uzakta,
Gülümsüyorum ona
Ve yürüyorum Hakk'a