Kirpiklerimde kapkara bir ölüm
Saçlarıma sığınır ucuz karıncalar
Şık durmaz boynumda beyaz kravat
Işıklı salıncak, yel değirmeni şık durmaz.
Şimdi hava, çizmelerde sükûnet
Ekmek parası, yıldızlı şapka karanlık.
Kömür gözleri umudu kucaklar çocukların
Soğanlı dürüm, sefer tası karanlık…
Kadere boyun eğmiş itirazsız
Görülmesi sakıncalı utangaç eller
Benimdir kardeşim hepsi benimdir
Kömür tozuna bulanmış da bulanmış yıllar.
Umudun ipi kısa,
Gece nasıl da sağır böyle
En acı sabah kabirle kardeştir.
Sıdk ile sarılsam toprağa da toprağa
Salınsam dipsiz kuyulara, som ağıtlara
Yârin ıpıssız saçlarından.
Kayıt Tarihi : 19.7.2018 12:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!