Solyanım Şiiri - Kamile Kaynak

Mutlu musun?
Biz diye birşey bırakmadın.
Solyanım dedim solumdan ettin.
Kurdugum hayallerin altında bıraktın.
Sen beni gözlerinden mahrum ettin.
Bakmaya kıyamadığım gözlerinden.
Ben seni varken de özlüyordum.
Şimdi yokluğuna nasıl dayanırım.

Mutlu musun ? Söyle
Benden sonra gülüyor mu yüzün.
Ben burda geceleri sabah edemezken.
Sen dalıyor musun? Rüyalara.
Kolay mı lan seve seve ayrılmak.
Hiç mi sızlamıyor için.
Seni evim bildim insan evini terk eder mi.
Attıgım adımda aldıgım nefeste bile sen vardın.
Şimdi yoksun ya her günüme lanet ediyorum.
Uyusamda hiç uyanmasam bir tek o zaman diner acılarım.
Sensiz bir güne uyanmaktansa hiç uyanmayım.
Öyle bir ayrılık ateşine attın ki beni.
Sana hasret kalan her zerrem yoklugunun ateşiyle yanıyor.
Üzülme unut diyorsun.
Keşke öyle kolay olsa unutmak.
Gözlerimde yaş kalmadı lan ağlamaktan.
Ben sana ömrüm feda olsun dedim.
Sen beni canımdan ettin.
Bu muydu değerim.
Bu kadar mıydım sende.
Bir hoşçakala sığdırdın sen bu aşkı.
Kimsenin yıkamadıgı beni bir kelimenle öldürdün lan.
Yinede canın sagolsun.
Canın sagolsun.