Soluğunu Yitirmiş Gençliğin

ne kadar öfkelensen de haklısın,
gülüşünü çalan insana.
tükenmişsin belli.
ne sesinde bir heyecan var
ne de yüzünde mana...

hayata yataklık edip de
birisi bükmüş belini...
şüphesiz böyle değildin eskiden,
gülen bir yüzün ve
yüreğinin bir köşesinde sakladığın
umutların vardı değil mi?

o günleri arıyorsun...
bazen katlanılması zor bir sızı,
sarıyor aniden içini.
yaşarıyor gözlerin
bir sigara yakıyorsun
tüm umutsuzluğunla...
ve kimse görmesin istiyorsun
içine düştüğün çaresizliği

gençliğin;
soluğunu yitirmiş ve
en güzel anında bitmiş gibi...