Solmayan Gül Şiiri - Zekeriya Maral

Solmayan gülüsün sen bu âlemlerin,
Saklar durur bu gönül.
Gül-i ruhsarsın gülden cemalin;
Koklar durur bu gönül.

Didârına senin pervane olmuş,
Döner durur bu gönül.
Hayallerimde efsunlu cemâlin,
Seyre durur bu gönül.

Ey Habib-i kibriya! Ey gül-i rânâ!
Sana meftun bu gönül.

Güllerin esintisi rahmet vadisinde,
Eser durur bu gönül.
Ebedi şûlenin o nur çehresinde,
Yanar durur bu gönül.

Sonsuzluk badesi nurdan leblerin,
İçer durur bu gönül.
Zümrüt ırmaklar gibi süzülür tenin,
Geçer durur bu gönül.